Elim gitmiyor bu sıra kaleme
Dokunamıyorum kağıda
Ağlıyamıyorum içimde olan o yaşanması gerçek hayata
Titriyorum biliyormusun o sıcaklara inat
Üşüyorum anlamsızca karamsarlıkla
Dokunamıyorum
Ellerim mağrur bakar ya benimkisi o hesap işte
Kalp diye bir şey var derler ya
Bazısında et yığını , bazısında bir ömür
Ben bu hayatın YALAN`ında o kalbi kaybettim.
Umarsızca tuttuğum hayatta kaybettim
Aklım yerinde sanıyorum aslında değilmiş fark ettim
Kendim olamıyorum
Tutamıyorum içimde dökülen fırtınayı
Yazamıyorum içimdeki sessizliği ,
Konduramıyorum kendime bir tutam fırtına ile
Söyle diyorum her seferinde haykır, bağır ,çağır
Ama
Dönüyorum yine en başa hiç bir acı yaşanmamışcasına
Ağlıyamıyorum biliyormusun
Dokunduramıyorum
Vazgeçtim hayat denilen bir illetten
Ölüyormuyum hayır,
Sadece Tükeniyorum...
Kimisi bir çiçekten mutlu olur
Kimisi bir umuda tutunur
Kimisi çizmekten gezmekten vs vs değil mi
Şimdi ben nerdeyim
Nerde mutlu oluyorum...
Bir insan bunu kendine soruyor mu ki
Yada
Bedbaht bu yaşantıya kalp kayboluyor mu
Beklenti çok olunca ömürde
Kaybediyorum içimdeki yaşanmışlıkları
Hissim kayboldu dercesine...
Bugün baktım güneşe bir daha nerdeyim diye
Baktım biraz önce aya bir daha nerdeyim diye
Ben kaybolmuşum
Çünkü ne gündüzde ne akşamda bulamıyorum...
Kalp dediğimiz bu ömür de
Bir silsile kaldığında ömür hayatında kayboluyor...
Sen seninle kaybettiğimiz hayatı
Sen seninle ömür dengesine huzur arar bulurum...
Şimdi soruyorum
Kağıt kalem dostum derken onlara bile ulaşamışken
Ben kendime nasıl ulaşayım...
Vesselam....










Not: Yaşam bir fidan biz fidanı kırdık yada kuruttuk herşeyin sonu olur ya hayatında olurmuş....